donderdag 21 oktober 2010

Geen type voor diabetes

'Dat vind ik nou helemaal niets voor jou! suikerziekte.' Zei ze met een afkeurende blik toen ik vertelde dat ik suikerziekte had. 'Dat is meer iets voor van die saaie grijze muizen met sandalen en overgewicht,' raaskalde ze verder, 'Daar heb ik niet een heel gezellig beeld bij hoor, bij suikerziekte, dan mag en kan je toch niets enzo?'

Bovenstaande is echt gebeurd, ik ben kennelijk geen type voor suikerziekte. Oké ik geef toe dat ik mij niet altijd even netjes gedraag als het om eten gaat. Ik probeer zoveel mogelijk de suikerziekte aan mijn leven aan te passen en niet mijn leven aan de diabetes. Ik ben verre van dik en verder heb ik geen sandalen en onderneem ik genoeg leuke dingen om niet het predicaat grijze muis opgeplakt te krijgen. Dit geldt waarschijnlijk voor de meeste diabeten.

Desalniettemin leeft dit beeld nog sterk in de samenleving. Tot nu dan hoop ik! Afgelopen maandag bij Holland Sport was Lydia Mossel te gast. Deze twintigjarige karateka van topniveau heeft sinds haar tiende diabetes werd me door Wilfried de Jong verteld. Dat had ik niet zien aankomen; leuke meid om te zien, topsporter, vrolijk en zeker niet alledaags en saai. In de aankondiging werd al gezegd dat er iemand met suikerziekte kwam en ik had stiekem een heel ander beeld gevormd.

En misschien klopt het ook wel. Lydia heeft zich nooit door de diabetes uit het veld laten slaan; We krijgen de bloedsuikers niet helemaal onder controle met al dat gesport? We nemen een insulinepomp. Toch nog een beetje schommelende waardes na een intensieve training? We zoeken precies uit hoeveel koolhydraten we moeten nemen en zoeken daar de juiste etenswaren bij (een precies afgemeten hoeveelheid sportdrank) Zelfs toen de naalden van haar insulinepomp steeds afbraken in haar buik, -haar buikspieren zijn te sterk!- ging ze niet bij de pakken neerzitten en zocht ze naar dat ene plekje op haar lichaam dat nog zacht genoeg was om dat naaldje in te kunnen plaatsen. Het werd haar linkerborst.

Lydia Mossel is een perfect voorbeeld van iemand die de suikerziekte aanpast aan haar leven. Ze laat het geen belemmering zijn voor de dromen en wensen die ze in het leven heeft. Zonder diabetes was Lydia waarschijnlijk karateka. De verbaasde dame van het begin zal haar ook wel geen type voor suikerziekte vinden, en dat is ze ook niet! Niemand is dat. En als we als diabeten gewoon onze dromen najagen en doen wat we leuk en lekker vinden dan lijken we net normale mensen.