donderdag 24 maart 2011

Mijn gevecht tegen een pijltje

Op de kilometerteller van mijn racefiets zitten verschillende functies. Naast het bijhouden van de huidige snelheid en de afgelegde afstand rekent het apparaat ook mijn gemiddelde snelheid uit. Niets bijzonders allemaal, als je je gemiddelde snelheid niet wilt zien dan druk je op een knop en komt er een ander getal tevoorschijn. Eentje die je vertelt hoeveel kilometers je hebt afgelegd, of hoe laat het is, zeg het maar. Er is echter altijd een pijltje naast de huidige snelheid. Deze wijst omhoog als je boven je gemiddelde snelheid rijdt of naar beneden als je langzamer gaat.

Vandaag was een heerlijke dag om een stukje te fietsen. Zonnetje, aardige temperatuur (ook af te lezen) en niet teveel wind. Vol goede moed en eigenlijk met weinig ambitie om records te breken trok ik eropuit. Door de bollenvelden richting Scheveningen. Het ging lekker, de snelheid was steeds rond de 32 kilometer per uur. Aangezien de weer apps op de telefoon aangaven dat ik onmogelijk wind mee kon hebben in deze richting maakte ik me geen zorgen. De terugweg zou immers dezelfde wind omstandigheden bieden. Lekker, goede benen dus! Ik schakelde een tandje bij want een keer een gemiddelde snelheid van 28 a 29 kilometer per uur is ook wel eens leuk.

In Scheveningen keert het tij. Als ik de duinen in rij voel ik ineens wind uit noordelijke richting, en nog een koude ook. Stug doortrappen, genieten van de omgeving, beetje om me heen kijken. Naar trekje van de duinen is dat de weg niet vlak is. De combinatie wind en oplopende weg doet de snelheid zakken. Het pijltje wijst dus welgevoegelijk naar beneden. Godver. Op de vlakke stukken en naar beneden krijg ik het net voor elkaar om het pijltje omhoog te laten wijzen, nipt. Normaal gesproken is de terugweg bedoeld om op een gemakkelijke manier je gemiddelde omhoog te krikken, niet om te vechten. Iedere wielrenner kijkt namelijk eerst goed waar de wind vandaan komt zodat je die in de rug hebt op de terugweg. Een klassieke fout.

In mijn hoofd vecht ratio met waanzin. De ratio zegt dat 26 ook een mooi gemiddelde is, maar de waanzin zegt dat 27.5 toch echt moet lukken. Ik probeer dus met man en macht met alles wat ik heb harder te fietsen dan 27.5. Ik laat me toch niet verslaan door zo’n stom pijltje?! De omgeving kan me gestolen worden, tegenliggers rij ik van de weg, en oudjes die wel genieten van de omgeving en dat persé over de hele breedte van het fietspad willen doen, krijgen een vloek en een dodelijke blik in het voorbijgaan. Bij Noordwijk kan ik niet meer, het pijltje wijst onverbiddelijk naar beneden, en blijft dat doen.

Het gemiddelde staat inmiddels op 26.8. De wind staat nu schuin in de rug. Ik ga het nog één keer proberen. Met een veel moeite haal ik 30/31 per uur, dus het moet lukken om nog naar 27 gemiddeld te komen (27 is een soort magische grens). Helaas, de scholen zijn net uit, de weg is overal opengebroken, automobilisten rijden in de weg als die kutscholieren het even niet doen. Thuis gekomen durf ik eindelijk naar het gemiddelde te kijken; 26.9 echt waar. Verloren van een pijltje